باز هم میگویم: "دوستت دارم"

بارها گفته ام و هزار بار دگر هم بگویم، هیچ فرقی نمی کند؛

زیرا تنها با توست که من ذره ذره در خویش، هست میشوم و در این بارها گفتن؛ لذتی است بی نهایت؛ و شوقیست دلخواه.

این بار هم می گویم، تو را دوست دارم. تو را دوست دارم. تو را .

دوست دارمت ای همه ی هستی من.

آفتابِ دلتنگی که از مشرق نگاهم طلوع می کند، تو در اوج سپهرِِ دلم، دلگشایی آغاز می کنی و من هر روز در زمزمه ی حیرانی آبراهه ی چشمانم، سفره دارِ اشک هایی پر بها و بی بهانه از خواستنت میشوم.

چقدر حول نگاهِ تو چرخیدم، و در محور عشق تو طواف کردم و ذوب در خواستن تو شدم، جان می بخشم.

باشد که با دیدنت، بی چراغ ترینِ دل های عالم  که دل من است نور بگیرد